Savasin en kanli gunlerinden biri.. Asker, en iyi arkadasinin az
ileride kanlar icinde yere dustugunu gordu. Insanin basini bir
saniye bile siperin uzerinde tutamayacagi ates yagmuru
altindaydilar. Asker tegmene kostu ve: “Tegmenim. Firlayip
arkadasimi alip gelebilirmiyim?” Tegmen sasirir, “Delirdin mi?”
“Gitmeye deger mi? Arkadasin delik desik olmus! Buyuk olasilikla
olmustur bile… Kendi hayatini da tehlikeye atma sakin!” Asker
israr etti ve Tegmen “Peki! Git o zaman!”dedi. Inanilmasi guc bir
mucize! Asker o korkunc ates yagmuru altinda arkadasina ulasti.
Onu sirtina aldi, kosa kosa dondu. Birlikte siperin icine
yuvarlandilar. Tegmen, kanlar icindeki askeri muayene etti. Sonra
onu sipere tasiyan arkadasina dondu, “Sana degmez, hayatini
tehlikeye atmana degmez, demistim. Bu zaten olmus!”
“Degdi tegmenim!” dedi asker… “Nasil degdi?” dedi tegmen.. “Bu
adam olmus gormuyormusun?”Asker cevapladi, “Gene de degdi
komutanım! Cunku yanina ulastigimda henuz sagdi...
Onun son sozlerini duymak, dunyaya bedeldi benim icin.”
Ve arkadasinin son sozlerini hickirarak tekrarladı:
“Jim! Gelecegini biliyordum!.. Gelecegini biliyordum!”

“Kalbimizde Arkadaslik adinda bir mucize var. Nasil oldugunu veya
nasil basladigini anlamazsiniz. Ama bu ozel armagani bilirsiniz ve
Arkadasligin en buyuk armagan oldugunu anlarsiniz. Gercekten de
arkadaslar cok nadide mucevherlerdir. Sizi gulumsetip basarmaniz
icin cesaret verirler. Sizi dinlerler ve kalplerini size acmak isterler.
Bugun arkadaslariniza onlarla ne kadar ilgilendiginizi gosterin. Bu
yaziyi ARKADAS olarak gordugunuz herkese gonderin! Eger size
geri gelirse, o zaman sonsuza kadar bir arkadasiniz oldugunu
anliyacaksiniz.”